"عرفان" در دانشنامه بریتانیکا (2)
بخش دوم ترجمه مقاله عرفان (mysticism) در دایره المعارف بریتانیکا
مفهوم سنتی عرفان
از اواخر دوران باستان تا پایان قرون وسطی، مسیحیان از نیایش برای تامل در حضور خداوند در جهان و ذات او استفاده می کردند، که خلسه یا وجد روحانی برای غور و تعمق خداوند توسط سنت برنارد کلرو بزرگترین قدرت عرفانی قرن 12م، "ازدواج روحانی" نام گرفت، و در قرن سیزدهم میلادی "اتحاد عرفانی" به عنوان مترادف آن استفاده شد. در همان دوران، غور در زمینه هایی چون مصائب مسیح، رؤیت قدیسان و سیر در بهشت و جهنم افزایش یافت. همچنین در قرون 17 و 18م، لرزش و مرتعش شدن (بدن) حاصل از وجد و دیگر القائات روح القدس، حالات عرفانی تلقی شدند.
در
اواسط قرن نوزدهم، پس از جنبش رمانتیسم (Romantic: غلبه جنبه های احساسی) که تاکید بر بسیاری افکار مذهبی از الهیات
به تجربه های فردی انتقال یافته بود، افزایش علاقمندی به وحدت گرایی (ecumenism:
وحدت گرایی کلیسایی)
با نوآوری در اصطلاح عرفان و گسترش و تعمیم آن به پدیده های قابل مقایسه در ادیان غیر
مسیحی شکل گرفت. رقابت بین دیدگاه های الهیات و علم منجر به سازشی شد که در آن انواع
حالات بسیاری که به طور سنتی عرفان نامیده می شدند تنها به صورت پدیده های روانی و
به یک نوع تنزل پیدا کرد که هدف آن اتحاد با وجود مطلق، لایتناهی یا خدا -بوسیله
درک وحدت یا یگانگی ذاتی– بود و ادعا شد که بدرستی آنچه عرفانی گفته می شود همین است.
